روزانه رمز ارز های زیادی استخراج می شوند اما بحث اصلی ما درباره ماینینگ بیت کوین خواهد بود؛ چرا که اولین رمز ارز دیجیتالی است که با روش استخراج تولید می شود و که اصطلاحا ”ماینینگ”نامیده می شود.
ماینرهای بیت کوین با استفاده از سیستم های رایانه قدرتمند مسئله های محاسباتی را حل و محاسبه می کنند که تمام این فرآیند (الگوریتم اجماع گواه اثبات کار) نامیده می شود. انجام این فرآیند دو نتیجه برای شبکه بیت کوین در پی دارد: نخست این که بیتکوین های جدید متولد می گردند و دوم این که با انجام این فرآیند صحت هر تراکنش رخ داده در شبکه تایید می شود، نقل و انتقالات و تراکنش های شبکه قابل اعتماد و ایمن تر شود.
حالت دوم وقتی پیش می آید که ماینرها تراکنش ها را در یک بلاک تجمیع کرده و سپس به دفترکل عمومی یا همان (بلاک چین) ارسال می کنند. در این حالت صحت تراکنش ها ضمانت می شود و حالت دوبار خرج کردن(double-spending) رخ نمی دهد.
ماینرها ، بیت کوین هایی تحت عنوان کارمزد تایید معاملات شبکه دریافت می کنند که به این کوین جدید صادر شده ”پاداش بلاک” گفته می شود. هر چهار سال یکبار این میزان این کارمزد در چرخه ای به اسم هاوینگ نصف می گردد.
رویداد هاوینگ بیت کوین
هر چهار سال، کارمزدی که ماینرها برای پردازش های خود دریافت می کردند در هاوینگ(halving) بیت کوین نصف می شود. تا این لحظه هاوینگ سه بار رخ داده است .در فرآیند هاوینگ ۲۰۱۲ پاداش باز کردن بلاک از ۵۰ بیتکوین به ۲۵ بیتکوین و 2016 هاوینگ از ۲۵ بیتکوین به 5/12 و در سال 2020 این عدد به 25/6 بیتکوین تبدیل شد. هاوینگ بعد از هر ۲۱۰.۰۰۰ بلاک واقع می شود و هاونیگ بعدی در سال 2024 رخ خواهد داد.
اکنون باز به سوال مهم همیشگی می رسیم که آیا ماینینگ همچنان در سال 2021 سودآور است؟
ماینینگ رمز ارز بیت کوین در سال های گذشته
زمانی که بیت کوین به طور عمومی معرفی شد، ماینینگ غالبا با رایانه های شخصی انجام می شد. در آن موقع رسیدن به سود بسیار ساده بود زیرا ماینرها امکانات مورد نیاز را در اختیار داشته و برای شروع به هیچ گونه سرمایه اولیه ای نداشتند. گذشته بر این، عمده رقابت بین همین ماینر ها بود که تجهیزات مشابه ای در اختیار داشتند.
با معرفی تراشه مدار مجتمع با کاربری مشخص(ASIC) فرایند ماینینگ به سرعت تغییر شکل داد. این تراشه توان پردازش بسیار بیشتری نسبت به رایانه های شخصی داشته و باعث خارج شدن ماینر های معمولی از گود رقابت شد. ماینینگ با سرعت عجیبی رشد کرد و هزینه های زیادتری به آن اضافه شد؛ افراد عادی دیگر قدرت رقابت با استاندارد جدید را نداشتند و در همین زمان مزرعه های بزرگ استخراج بیت کوین در تعداد های بسیار بالا شکل گرفتند.
تقسیم ماینینگ بیت کوین
با معرفی فناوری جدید و قدرتمند و به وجود آمدن مزرعه های عظیم ماینینگ، معلوم شد که این شرکت ها ماینینگ را در کنترل خود خواهند گرفت. بر اساس گزارش Cryptopotato، کشور چین با کنترل ۶۶ درصد از هش ریت به مهم ترین بازیگر این صنعت تبدیل گردید.
کنترل چینین درصد بزرگی می تواند مشکل مهمی برای بیت کوین محسوب گردد. هرچند نکته مثبت این است که هیچ شخص یا موسسه واحدی بیش از 25 درصد کنترل هش ریت را در اختیار ندارد.
در حال حاضر ماینینگ رمز ارز هایی مانند بیتکوین صرفه اقتصادی دارد ؟
پاسخ به این سوال بسیار پیچیده است. 4 فاکتور اصلی مهم در این زمینه به این شرح است.
- بهای برق مصرف شده توسط سیستم های ماینینگ
- سختی فرآیند ماینینگ
- قیمت سیستم های رایانه ای و دسترسی آسان به قطعات آن
- حجم رقابت در ماینینگ
گزینه اول تا حدی شخصی است و عمدتا به شبکه برق هر کشور واسبته است چون هزینه برق بسته به مکان نصب دستگاه ماینینگ متفاوت است. همچنین هزینه ها در فصول مختلف فرق می کند و در اکثر کشور ها بهای برق در طول نیمه شب کمتر است.
عامل سختی فرآیند به شدت به هش ریت بیت کوین بستگی دارد ؛ چون صحت تراکنش را در هش در مقیاس ثانیه اندازه گیری می شود. شبکه طوری طراحی شده که حجم مشخصی بیت کوین در یک ثانیه تولید شود و زمانی که ماینرهای اکیتو زیادی در دسترس باشند، حجم قابل پردازش توسط یک شخص کاهش می یابد و به تبع فرآیند مایینگ رقابتی تر و دشوار تر می گردد.
اکنون می فهمیم که پاسخ سوال اول فقط یک بله یا خیر ساده نیست. در حقیقت با بررسی تمامی عامل های بالا ، هر ماینر باید بررسی کند که آیا استخراج هنوز هم برایش سود آور هست یا نه.
