به زبان ساده، واقعیت مجازی هولوگرام یا هولوگرافی، یک نوع تکنیک عکاسی است، که نور پراکنده شده از یک جسم را ثبت می کند و سپس آن را به صورت یک تصویر سه بعدی (3D) درمی آورد. تصاویر سه بعدی هولوگرام بدون تجهیزات خاصی قابل مشاهده اند.

اصطلاح هولوگرام (hologram) ترکیبی از دو کلمه یونانی “holos” به معنای “کل” و “gramma” به معنای “پیام” است.  در نتیجه هولوگرام به معنی یک پیام کامل یا به عبارت دیگر، یک تصویر کامل است.

هولوگرام نمایش یک جسم سه بعدی بر روی یک سطح دو بعدی، شبیه به یک صفحه عکاسی است.

برای کسب اطلاعات درباره آموزش ترید با ما همراه باشید.

واقعیت مجازی هولوگرام در فیلم هایی مانند “جنگ ستارگان” و “مرد آهنی” نیز وجود داشته است.

واقعیت جالب در مورد هولوگرام های سه بعدی این است که به اشیاء یا انیمیشن های به ظاهر واقعی اجازه می دهد تا در هوا شناور شوند.

علاوه بر این، این تصاویر از همه طرف قابل مشاهده است و کاربر می تواند در اطراف آن قدم بزند و از همه زوایا آن را مشاهده کند.

انواع مختلفی از هولوگرام ها از هولوگرام های انتقالی، هولوگرام های رنگین کمانی تا هولوگرام های سه بعدی اخیر تکامل یافته اند.

دو هندسه اساسی برای هولوگرام انتقال جایی که نور از طریق هولوگرام تابیده می شود و  بازتاب که در آن هولوگرام نور را منعکس می کند، هستند.

هولوگرام های رنگین کمان، برای اهداف امنیتی مانند کارت های اعتباری و گواهینامه های رانندگی استفاده می شوند.

از واقعیت مجازی هولوگرام در کجا استفاده می شود؟

وافعیت مجازی هولوگرام، فناوری جذابی است که از آن استفاده های مختلفی می توان کرد.

همه ما تصاویر هولوگرام را روی کارت های اعتباری و کارت های شناسایی و گواهینامه های رانندگی دیده ایم.

امروزه از واقعیت مجازی هولوگرام در فناوری‌ هایی مانند پخش‌ کننده های دیسک فشرده و اسکنرهای پرداخت استفاده می‌ شود. تصاویر هولوگرامی سه بعدی تمام رنگ از اندام‌ های داخلی به پزشکان اجازه می دهد تا اندام‌ ها را با جزئیات بررسی کنند.

با استفاده از تکنیک های ذخیره سازی داده های هلوگرافیک می توان حجم زیادی از اطلاعات را ذخیره نمود. ذخیره سازی اطلاعات با استفاده از فناوری هولوگرام باعث حفظ و نگهداری بهتر، دسترسی سریع تر و طول عمر بالاتر می شود. بنابراین، ذخیره سازی هلوگرافیک قابلیت تبدیل شدن به نسل بعدی ذخیره سازها را دارد. اطلاعات نظامی را نیز می توان با این روش ذخیره نمود.

جعل هولوگرام های ایمن بسیار دشوار است، زیرا آن ها از هولوگرام اصلی کپی شده اند. به همین دلیل از واقعیت مجازی در ارزها، کارت های اعتباری، پاسپورت ها و موارد دیگر برای ایجاد امنیت استفاده می شود.

واقعیت مجازی هولوگرام فرآیند آموزش را نیز می تواند بهبود ببخشد. برای مثال دانش آموزان برای درک مسائل پیچیده کثل ذرات اتم و رفتار آن ها می توانند از تصاویر هولوگرافیک استفاده نمایند.

تلویزیون هایی با فناوری هولوگرام نیز می توانند ما را قادر به تماشای تصاویر سه بعدی کنند.

تاریخچه فناوری هولوگرام

در اواخر دهه 1940، دنیس گابور (Dennis Gabor) مهندس برق و فیزیکدان روش هولوگرافی را اختراع کرد و توسعه داد.

بعدها دنیس گابور جایزه نوبل فیزیک را برای کار خود در زمینه اختراع و توسعه هولوگرام دریافت نمود.

واقعیت مجازی هولوگرام تا دهه 1960 مورد توجه قرار نگرفت، تا اینکه پس از اختراع لیزر در سال 1960 هولوگرافی تکمیل شد.

در سال 1962، یوری دنیسوک توانست به هولوگرام های عملی دست یابد که اشیاء سه بعدی را ثبت می کرد.

استفاده از هولوگرام های رنگین کمان در کارت های اعتباری نیز در دهه 1980 آغاز شد.

نمایشگرهای هولوگرافیک تعاملی در سال 2009 توسعه یافتند. بعدها، در سال بعد، هولوگرام های سه بعدی توسعه یافتند.

اخیراً فناوری هولوگرام جدیدی توسعه یافته است که می تواند اشیاء سه بعدی را از مکان دیگری در زمان واقعی پخش کند.

چگونگی واقعیت مجازی هولوگرام

در واقعیت مجازی هولوگرام، یک تصویر سه بعدی باز تولید شده از الگوی تداخل شکل گرفته توسط یک پرتو منسجم تابشی (مانند لیزر) ایجاد می شود.

چیزی که باعث ایجاد واقعیت مجازی هلوگرام می شود، الگوی تداخل ثبت شده بین یک نقطه منبع نور با طول موج ثابت (پرتو مرجع) و یک میدان موج پراکنده از جسم (پرتو شی) است.

در این فرآیند یک پرتو نور لیزر به دو پرتوی یکسان تقسیم و با استفاده از آینه ها هدایت می شود. یکی از پرتوهای تقسیم شده (پرتو روشنایی یا اشعه جسم) به سمت جسم هدایت می‌ شود و سپس روی محیط ضبط پراکنده می‌ شود.

پرتوی دیگر (پرتو مرجع) با استفاده از آینه ها بدون عبور از جسم به محیط ضبط هدایت می شود.

در آخر پرتوهای لیزر در محیط ضبط با یکدیگر تداخل دارند و هلوگرام را تشکیل می‌ دهند.

صفحات عکاسی معمولاً به عنوان رسانه ضبط استفاده می شوند. این الگوی تداخل در صفحات عکاسی ثبت می شود.

تصاویر هولوگرام از طریق رمزگذاری میدان الکترومغناطیسی و  یک الگوی تداخلی ایجاد می شوند.

منبع نور اصلی برای مشاهده نسخه کدگذاری شده صحنه از محیط ضبط مورد نیاز است.

اشعه لیزری که مشابه اشعه لیزر منبع است برای بازسازی استفاده می شود.

در نتیجه یک میدان نوری کدگذاری شده مشابه با صحنه گرفته شده ایجاد می کند و برای بازسازی نمای شی روی هولوگرام پراکنده می شود.

اگر شرایط ایده آل ارزیابی شود، یک عکس هولوگرافیک از نظر بصری با خود شی قابل تمایز نیست.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *