بیت کوین با شعار اعتماد به رمز نگاری شیوه ی نوینی را در نظام پرداخت پول ایجاد کرد.بیت کوین میخواهد با یک پایگاه داده توزیع شده، با کنار زدن بانکداران از چرخه تبادلات مالی، رمزنگاری را جایگزین سیستم بانکداری سنتی کند؛ این پایگاه داده را زنجیره بلوکی می نامند .
بارزترین ویژگی زنجیره بلوکی ،حفظ حریم شخصی کاربران در چرخی مالی و جلوگیری از سواستفاده های شخصی از طرف بانکداران است.
امروزه پس از گذشت چند سال از اولین زنجیره بلوکی ،سوالی که مطرح می شود این است که چه کار های دیگری را به جز جابه جایی پول می توان با حذف افراد دیگری از چرخه تبادلات انجام داد؟
برای آشنایی با نحوه ی عملکرد زنجیره بلوکی ابتدا باید با نحوه ی کار بیت کوین به عنوان یک رمز ارز شناخته شده آشنا شد.
عملکرد بیت کوین
ابتدا با مفهوم زنجیره بلوکی آشنا می شویم.در زنجیر برای افزدون حلقه های جدید باید به یکی از دو انتهای آن حلقه اضافه کرد ،در زنجیره بلوکی نیز اطلاعات تنها به انتهای مطالب اضافه می شود . هر قسمت شامل تعدادی تراکنش به تراکنش های قبلی اضافه می شود.
گروهی از کاربران وظیفه دارند که تراکنش های جدید را با انجام راستی آزمایی به انتهای مطالب اضافه کنند .منظور از راستی آزمایی در این بخش این است که کاربران مطمئن شوند که شخصی که پرداخت را انجام می دهد آیا واقعا صاحب پول است و اینکه این پول در قسمتی دیگر استفاده نشده باشد.
بیت‌کوین چگونه «درست» کار می‌کند؟
با توجه به رقابتی که بین کاربرانی که راستی آزمایی را در شبکه های P2P و باز انجام می دهند شکل گرفته است ، به مکانیسمی نیاز است تا از استفاده ی مجدد از یک واحد پول جلوگیری کند . بنابراین در این مکانیسم باید یک نسخه مشترک از پایگاه داده بین کاربران وجود داشته باشد . تا این معاملات برگشت ناپذیر باشد.
در بیت کوین برای ایجاد این قابلیت برگشت ناپذیری ، باید تابع هش را چندین بار بر روی هر بلوک اعمال کنند. (تابع هش شامل یک سری اطلاعات به صورت یک رشته با طول معین می باشد).
اگر اطلاعات اولیه به اندازه ی یک بیت تغییر کند ،خروجی تابع متفاوت می شود. سازندگان بلوک هش با توجه به بلوک های جدید به دیگر کاربران اعلام می کنند و در صورت تایید به انتهای زنجیره اضافه می شود. با اضافه شدن آن ، تراکنش ها در بلوک های جدید مورد استفاده قرار نمی گیرند. بنابراین هر تراکنش تنها در یک بلوک مورد استفاده قرار می گیرد و تراکنش های انجام شده غیر قابل برگشت هستند زیرا بلوک ها را نمی توان حذف کرد.
با توجه به لزوم تعداد مشخصی صفر در انتهای تابع هش ، ساخت بلوک های جدید کاری مشکل است و با وجود این ویژگی احتمال ساخته شدن هش های تصادفی کاهش می یابد.
کاربرد های زنجیره بلوکی
بیت کوین با مستقل کردن چرخه ی مالی از نظارت بانکداران توانسته یک مشکل قدیمی در علوم کامپیوتر را حل کند .اجماع همه ی کاربران بر این وضعیت که یک سیستم توزیعی در یک ساختار ناامن فعال باشد راه کار ارائه شده توسط بیت کوین است که میتواند در سایر کار ها استفاده شود.
تراکنش ها در اتریوم برخلاف بیت کوین با توجه به برنامه ی قرارداد هوشمند آن میتواند با هر میزان سختی نوشته شود و به تراکنش های مالی محدود نشود.
فناوری هایی که بر پایه زنجیره بلوکی هستند، با مشکل های ازجمله ذخیره کم اطلاعات در زنجیره بلوکی روبرو می شوند.به طور مثال هر تراکنش در بیت کوین به 40 بایت فضا نیاز دارد در حالی که یک کاربر برای ارتباطات چند رسانه ای به فضای بیش از این ها نیاز دارد. رجوع زنجیره بلوکی به نهاد های خارجی برای کسب اطلاعات با توجه به نداشتن اطلاعی از جهان خارج را می توان از مشکلات دیگر آن دانست.
شاید با گسترش فناوری این مشکل ها نیز رفع شود یا اینکه به صورت مانعی در این راه باقی بماند.
کلام آخر
در این مطلب ما به کارکرد زنجیره بلوکی پرداختیم تا متوجه شویم که چگونه می توان یک سیستم پردازش بدون دخالت نهاد مرکزی ساخت. با توجه به اینکه فناوری های جدید به دنبال کاربرد های فراتر از انتقال پول هستند ،انتظار داریم در سال های آینده ساختار های متفاوتی را برای زنجیره بلوکی داشته باشیم ،و اعتماد مردم به این روش پردازش افزایش یابد .
