عرضه اولیه سکه (ICO) در دنیای رمز ارز ها مشابه عرضه اولیه عمومی (IPO) در دنیای سهام است. شرکتی که به دنبال جمع آوری نقدینگی برای تولید رمز ارز ، برنامه یا ارائه سرویس جدید هستند ، ICO را به عنوان راهی برای تامین نقدینگی مورد نیاز جهت شروع پروژه انتخاب می کند.
این رمز ارز جدید ممکن است برای خرید محصول یا خدماتی که شرکت ارائه می دهد استفاده شود و یا فقط در ازای قسمتی از سهام شرکت یا پروژه فوق باشد.
عرضه اولیه ICO چگونه کار می کند؟
زمانی که یک استارت آپ می خواهد از طریق ICO نقدینگی جمع آوری کند ، معمولاً یک اطلاعیه منتشر می کند که نشان دهنده هدف و ویژگی های پروژه ، حجم نقدینگی مورد نیاز و نوع آن ، میزان و حجم سرمایه قابل ارائه به متقاضیان و مدت پذیره نویسی می باشد.
در طول پذیره نویسی ICO ، افراد علاقه مند به مشارکت در پروژه تعدادی از توکن های پروژه در ازای ارز های رایج خریداری می کنند. این رمز ارز ها به عنوان توکن به خریداران فروخته می شوند ، مثل اوراق سهام یک شرکت یا مجموعه که در طول عرضه اولیه به مشارکت کنندگان واگذار می شود.
اگر نقدینگی جمع آوری شده به حداقل میزان بودجه مورد نیاز شرکت نرسد ، ممکن است عرضه کنسل و پول به کاربران بازگردانده شود. در این مرحله ، ICO ناموفق تلقی می شود. اگر شرایط حداقل مشارکت در بازه زمانی مشخص تامین شود ، پول جمع آوری شده برای پیگیری اهداف پروژه مورد استفاده قرار می گیرد.
ملاحظات ویژه
سرمایه گذارانی که به دنبال خرید ICO هستند باید ابتدا با فضای رمز ارز ها آشنایی داشته باشند. در اکثر ICO ها ، سرمایه گذاران باید توکن هایی را با رمز ارز های رایج خریداری کنند. پس الزاما یک متقاضیICO باید از قبل یک کیف پول دیجیتال برای ارزهایی مثل بیت کوین یا اتریوم در اختیار داشته باشد و همچنین یک کیف پول دیگر که بتوان توکن های حاصل از پذیره نویسی را در آن وصول کند.
چگونه می توان از عرضه اولیه ICO مطلع شد ؟
هیچ راه رسمی برای اطلاع از آخرین ICO ها وجود ندارد. بهترین کار جستجو در فضای مجازی است. ICO ها حجم قابل توجهی از اطلاعیه های تبلیغاتی برای بالا بردن مشارکت منتشر می کنند و فروم های زیادی وجود دارند که در آنها کاربران برای بحث در مورد فرصت های جدید سرمایه گذاری دور هم می آیند. سایتهای تخصصی که اطلاعیه های ICO ها را منتشر می کنند و به علاقه مندان امکان بحث و مقایسه فرصت های مختلف را می دهند در اینترنت گسترش پیدا کرده و محبوب کاربران شده اند.
تفاوت ICO با IPO
برای شرکتهای سنتی ، چند روش برای جمع آوری بودجه لازم جهت گسترش و توسعه وجود دارد. یک شرکت می تواند سرمایه گذاری کوچکی را شروع کرده و به اندازه سود خود پیشرفت کند و این گسترش فقط به صاحبان شرکت تعلق داشته باشد. این روش عموما و وقت گیر و کند است. در مقابل ، شرکتها می توانند از ورود نقدینگی متعلق سرمایه گذاران خارج از شرکت برای جلب سرمایه اولیه استقبال کنند و از طریق آنها حجم نقدینگی بزرگی را به سرعت در اختیار بگیرند.
ICO ها همچنین حداقل دو تفاوت بنیادی مهم با IPO ها دارند. نخست ، ICO ها تا حدود زیادی فاقد مقررات و نظامنامه هستند ، در حقیقت ارگان های دولتی مثل سازمان بورس و اوراق بهادار بر آنها نظارت و کنترل ندارند. دوم اینکه ، به علت عدم تمرکز و عدم وجود مقررات ، ICO ها از نظر بنیادی بسیار آزادانه تر از IPO ها عمل می کنند.
ICO ها را می توان به صورت های گوناگون شکل داد. گاهی یک شرکت محدودیت مشخصی را برای حجم سرمایه خود مشخص می کند ، به این معنی که هر سهم فروخته شده در ICO دارای قیمت از پیش مشخص شده است و حجم کل عرضه اولیه ثابت است. در موارد دیگر ، یک منبع با حجم ثابت از توکن های ICO وجود دارد اما یک تأمین مالی پویا و متغیر از سمت مشارکت کنندگان وجود دارد – این به معنی این است که سهمیه توزیع توکن ها به هر کاربر بستگی به وجوه دریافتی دارد (یعنی هرچه مجموع وجوه دریافتی در ICO بیشتر باشد ، قیمت کلی توکن بیشتر است)
